Opis
Książka stanowi próbę empirycznego i teoretycznego uchwycenia oddziaływań ideologicznych projektów integracji europejskiej i ich instytucjonalnych transferów do polskiej rzeczywistości. Pokazuje, jak wpływają one na projekty europejskości i odpowiadające im praktyki społeczne takich podmiotów zbiorowych jak politycy, urzędnicy, nauczyciele, animatorzy kultury i dziennikarze funkcjonujący w społecznościach lokalnych na pograniczu wschodnim i południowym Polski.
Jest nie tylko książką akademicką dla wąskiego grona specjalistów, ale też głosem w debacie publicznej „Unia Europejska w Polsce”, w dyskusjach o przemianach tożsamości narodowej i europejskiej Polaków, a także o instytucjach, które te tożsamości społeczne tworzą i reprodukują.
Jest również głosem w sporach o tym, jaką rolę odgrywa Polska w ramach struktur unijnych: czy jest kreatywnym podmiotem czy tylko odbiorcą decyzji różnych instytucji Unii Europejskiej. Próbuje pokazać, że warto w zajmowaniu się integracją europejską wyjść poza problem procedur i technik pozyskiwania i wykorzystywania funduszy unijnych i więcej uwagi poświęcić ludziom i instytucjom, ich projektom Europy, europejskości i europeizacji.
Znak zapytania na końcu tytułu (parafraza słów Waldemara Pawlaka) ma wedle redaktorek tomu podkreślać, że kwestia obecności Polski w Unii Europejskiej nie sprowadza się do prostych korzyści i podporządkowania; jest kwestią znacznie bardziej złożoną i trzeba ją interpretować w kontekście całej Europy, jej wizji i scenariuszy rozwojowych.