Opis
Autor niniejszej pracy stara się przedstawić dorobek twórczy Hermanna Cohena – jednego z bardziej znaczących autorów w obszarze filozofii niemieckiej przełomu XIX i XX wieku – w świetle na nowo ujętych programów neokantowskich i rzekomo „przezwyciężających” je propozycji następnego pokolenia filozofów. Cohen był bowiem z jednej strony założycielem marburskiej szkoły neokantyzmu, z drugiej zaś jednym z protoplastów filozofii dialogu – nurtu myślenia, który podjął polemikę z różnymi formami idealizmu, w tym również z propozycjami samych neokantystów.
