Seminarium prof. Joanny Kurczewskiej
Serdecznie zapraszamy na seminarium Zakładu Socjologii Teoretycznej i Zespołu Badań nad Zmianą Społeczną i Tradycją z cyklu “Lokalne, regionalne, krajowe i ponadnarodowe: cztery spojrzenia na zmianę społeczną i ład społeczny”, które odbędzie się on-line w poniedziałek, 30 listopada 2020 r., w godz. 15.00-17.00
Aby otrzymać link do Zooma, należy napisać mail na adres: publicrelations@ifispan.edu.pl
Wykład pt. “Rozproszona struktura myślenia o edukacji” wygłoszą Michał Federowicz i Michał Sitek; IFiS PAN
Abstrakt wystąpienia
W 1989 roku, w momencie przełomu politycznego i rozpoczętego procesu przemian ustrojowych, sprawa niezbędnych zmian w edukacji wydawała się stosunkowo prosta, a też nie znalazła się na liście ścisłych priorytetów politycznej agendy. Wierzono w możliwość „powrotu do normalności”. Ze strony dużej sceny politycznej miało w tym celu wystarczyć uchylenie wcześniejszych zakazów i zaniechanie prób centralistycznej kontroli nad oświatą i uczelniami. Reszta miała dokonać się na zasadzie szybko narastających w tamtym okresie działań oddolnych. Już po kilku latach okazało się jednak, że to uproszczone założenie nie uwzględnia złożoności zagadnienia jakim jest współczesne edukowanie.
Dzisiaj wiadomo, że wielość „pomysłów na edukację” stanowi swoistą kakofonię, w której coraz trudniej dopatrzyć się spójnych rozwiązań systemowych, jedne pomysły znoszą drugie, rozwiązania proponowane oddolnie niosą ze sobą wiele sprzeczności, zaś „system” niezmiennie tkwi w złudzeniu skuteczności rozwiązań biurokratycznych, marząc o ponownej centralizacji.
W naszej prezentacji przedstawimy z jednej strony obraz mocnych i słabych stron polskiej oświaty, jaki wyłania się z porównawczych badań międzynarodowych, ale też ograniczenia wnioskowania na ich podstawie, z drugiej – granice myślenia o niezbędnych przemianach w edukacji, zarówno powszechnej jak i wyższej, bez wcześniejszej szerokiej debaty, która by ukształtowała nowe wyobrażenie o potrzebach edukacyjnych przyszłych pokoleń. Główną tezą naszego wystąpienia jest stwierdzenie, że narodowa debata na miarę strategicznej roli jaką odgrywa edukacja nie odbyła się w Polsce przez minione trzydzieści lat i to właśnie stanowi główną przeszkodę na drodze do adekwatnego i konsekwentnego jej reformowania. Struktura myślenia o edukacji jest rozproszona, pełna wewnętrznych sprzeczności, znoszących się wzajemnie postulatów i tendencji, przez to też łatwo podlega próbom taktycznego upolitycznienia, nie prowadząc do polityczności w głębszym sensie – jako przestrzeni dla kształtowania woli wspólnotowej. Ukształtowanie nowego imaginarium myślenia o edukowaniu nowych pokoleń może dokonać się jedynie w szerokiej i trwałej debacie, i jest niezbędne dla spotkania się rozmaitych „systemów” i „podsystemów” edukacji z realnymi potrzebami kolejnych pokoleń.
