Mobbing – należy przez to rozumieć zachowania powodujące lub mające na celu poniżenie lub ośmieszenie, izolowanie lub wyeliminowanie osoby z danego zespołu lub grupy, polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu, wywołujące zaniżoną ocenę przydatności zawodowej lub akademickiej.

Zgodnie z Kodeksem pracy (art. 94³), aby uznać, że dochodzi do mobbingu, muszą zostać spełnione następujące warunki:

• długotrwałość i uporczywość – nie może to być jednorazowe zdarzenie, ale systematyczne działanie rozciągnięte w czasie,
• działania wymierzone w pracownika – mogą to być słowa, gesty, zachowania, które godzą w godność pracownika,
• skutki dla ofiary – mobbing prowadzi do obniżenia poczucia własnej wartości w pracy, a czasem nawet do problemów zdrowotnych (np. stres, depresja).

Przykłady mobbingu:

• publiczne krytykowanie i upokarzanie pracownika,
• ciągłe podważanie jego kompetencji,
• ignorowanie, wykluczanie z zespołu,
• przydzielanie zadań niemożliwych do wykonania albo całkowite ich odbieranie,
• rozpowszechnianie plotek.

Jeśli pracownik pada ofiarą mobbingu, może dochodzić swoich praw w sądzie, domagając się odszkodowania lub zadośćuczynienia za poniesioną krzywdę.

Mobbing może, ale nie musi się wiązać z naruszeniem zasady równego traktowania. Sam w sobie nie jest więc objęty zapisami Planu Równości Płci, działalnością Komisji ds. Równości IFiS PAN, ani Komisji ds. Przeciwdziałania Dyskryminacji i Molestowaniu Seksualnemu IFiS PAN. Procedurę zgłaszania nadużyć o charakterze mobbingu w naszym Instytucie opisuje Wewnętrzna Polityka Antymobbingowa (plik do pobrania w zakładce dokumenty)

classic-editor-remember:

block-editor