Description
Zmieszanie tego, co duchowe, z tym, co zmysłowe w kategoriach zobiektywizowanego, metafizycznego bytu, stało się jednym ze źródeł fałszywego naturalizmu i fałszywego spirytualizmu. Duch nie jest substancją, nie jest obiektywno-przedmiotowym bytem na równi z innymi. Duch jest życiem, doświadczeniem, losem. Niemożliwa jest racjonalistyczna metafizyka ducha. Życie przejawia się jedynie w doświadczeniu. Duch jest aktywnością, a nie przedmiotem, i dlatego daje się poznawać wyłącznie w konkretnym doświadczeniu, w doświadczeniu aktywności duchowej, w przeżywaniu swego losu. W poznaniu ducha podmiot i przedmiot nie są przeciwieństwem, nie ma tu obiektywizacji. Poznający duch jest też poznawanym duchem. Życie duchowe nie jest przedmiotem poznania, jest samym poznaniem duchowego życia (…)
(…) Nie można nikogo przymusić do tego, by uznał realność życia duchowego, jak zmusza się go do uznania rzeczywistości przedmiotowego, przyrodniczego świata. Potrzeba, aby w człowieku otworzyło się życie duchowe.
fragment rozdziału 1
